Γράφει ο Αδαμάντινος
Από τον Οκτώβρη του 2009 είχα προβλέψει την επερχόμενη χρεοκοπία της
χώρας. Το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης ανταγωνιστηκότητας που δεν ελήφθη
υπόψη κατά την είδοδό της στην ΕΕ μέχρι σήμερα μπορεί να επιλυθεί με
τρία βασικά εργαλεία, τη διόρθωση των δημοσιονομικών, την μεταφορά
τεχνολογίας και την καλύτερη Παιδεία. Η ενίσχυση του κοινωνικού ιστού
μέσω κοινής θρησκείας, εθνικών στόχων κλπ πάντα βοηθά στη βελτιστοποίηση...
των αποτελεσμάτων προς την
κατεύθυνση αυτή.
Το 2009 η Ελλάδα διαπίστωσε ξαφνικά τα προβλήματά της. Αυτό προφανώς ήταν υποβολιμιαίο εκ των έξω. Η ΕΛΣΤΑΤ θα μπορούσε με μια συμφωνία κυρίων να μην φτάσει τα πράγματα εδώ που έφτασαν. Η επιλογή ανθρώπων στις θέσεις-κλειδιά της Ελληνικής οικονομίας και παραγωγής από τις τάξεις των υπαλλήκων της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ επιτάχυνε τις διαδικασίες μεγέθυνσης του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Η κυβέρνηση ΓΑΠ ενσυνείδητα επιτάχυνε την υπερχρέωση της χώρας, την οδήγησε στο ΔΝΤ και έφερε την Τρόικα στην Ελλάδα.
Το να μείνει κανείς στην Ευρωζώνη ή όχι, έχει να κάνει βασικά με την επίλυση του προβλήματος της ανταγωνιστηκότητας ή μάλλον της διαφοράς ανταγωνιστηκότητας ανάμεσα στα κράτη μέλη. Η “ανάτπυξη” με δανεικά από όσες κυβερνήσεις πέρασαν, η συνεχής αποβιομηχάνηση, η επιμονή της ανακύκλωσης του χρήματος μέσα απο την ανάπτυξη και μεταπώληση υπηρεσιών, η μη δημιουργία υποδομών π.χ. ενός πετροχημικου εργοστασίου αξιώσεων, η ακριβή τιμή της ενέργειας κλπ, η εμμονή στην ασύμμετρη ανάπτυξη της οικονομίας π.χ. μόνο τουρισμός, η άνιση φορολογία, η κακή απονομή της δικαιοσύνης, η συνεχής αλλαγή των Νόμων της Παιδείας, ο αποπροσανατολισμός των ΑΕΙ απο την έρευνα που χρειαζόταν η χώρα, η παντελής έλλειψη έρευνας και ανάπτυξης στις επιχειρήσεις και τις βιοτεχνίες, η μη πλήρης απορρόφηση των ευρωπαικών προγραμμάτων ενίσχυσης της έρευνας και ανάτπυξης, η κακή αντίληψη και νοοτροπία, η επιβραβευση της ανοησίας και η επιβολή της αναξιοκρατίας, τα λάθος πρότυπα, οι λάθος επιλογές της πολιτείας, η μη επενδυτική πολιτική των τραπεζών, είναι παράγοντες που κατέστρεψαν την Ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Ο Οκτώβρης του 2009 ήταν ένα σταυροδρόμι, που η χώρα έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην Ευρωζώνη που και αυτή χρειάζεται αλλαγές π.χ. κοινό Υπουργείο Οικονομικών και κοινό Υπουργείο Ανάτπυξης (όχι μόνο το πρώτο αλλά και τα δύο ταυτόχρονα) με σοβαρά και αξιόλογα στελέχη και στην επιστροφή στη δραχμή. Οταν μιλάω για επιστροφή στη δραχμή θεωρώ απαραίτητη και την ταυτόχρονη έξοδο της χώρας απο την Ευρωπαική Ενωση, διότι η φορολόγηση των εισαγομένων προιόντων είναι η μόνη άμεση λύση στο πρόβλημα έλλειψης ανταγωνιστηκότητας.
Το 2009 υπήρχαν λύσεις ακόμη και για παραμονή στο ευρώ. Δεν εφαρμόστηκε καμμία. Τα μνημόνια εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν μόνο την ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζών και την αποδυνάμωση των εθνικών τραπεζών μέσα απο ευρωμόλογα και διάφορους μηχανισμούς επιβράδυνσης ή μεταφοράς πλούτου απο τον δημόσιο τομέα στις ιδωτικές τράπεζες.
Η μόνη λύση αυτή τη στιγμή είναι η κήρυξη χρεοκοπίας, επαναφορά σε εθνικό νόμισμα και η έξοδος απο την ΕΕ, χωρίς την υπογραφή καμμιάς πλέον δανειακής συνθήκης. Παρότι υπήρξα και είμαι θιαισώτης του ευρώ που προσφέρει σε οργανωμένες κοινωνίες ένα σταθερότερο περιβάλλον ανάπτυξης, η εμπειρία απέδειξε ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει τους μηχανισμούς υποστήριξής του και η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει τη φιλοσοφία της μεταφοράς κρατικού πλούτου σε ιδιωτικές τράπεζες παράλληλα με τη χρεοκοπία της ευρωζώνης. Η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την πολιτική αυτή που είναι εν γνώσει όλων των πολιτικών της Ευρωζώνης. Καποιοι ανθίστανται. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να συμμετέχει σε αυτό το παιγνίδι, γιατί δεν διαθέτει τις άμυνες που χρειάζονται για να σωθεί όταν ο Τιτανικός θα βυθιστεί και θα βυθιστεί. Το Ευρώ κη η ΕΚΤ δεν θα αντέξει.
Με την πάροδο του χρόνου η επιβίωση θα γίνει χειρότερη για το μέσο Ελληνα πολίτη. Η εξαθλίωση θα τον οδηγήσει σε μαζική μετανάστευση ενώ στο τέλος η χρεοκοπία και η έξοδος στη δραχμή ή ένα άλλο νόμισμα θα είναι η ικανή και αναγκαία λύση. Η μόνη διαφορά τότε θα είναι, ότι η χώρα δεν θα διαθέτει τον κρατικό πλούτο που έχει αυτή τη στιγμή ενώ το αγγλικό δίκαιο (που αυτή τη στιγμή η Αγγλία μαγειρεύει τρόπους να το αλλάξει) θα έχει αντικαταστήσει το Ελληνικό στις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας.
ΥΓ.
Για την άνοδο των επιτοκίων των PIIGS, την πτώση του ευρω που είχα προβλέψει σε άρθρο της προηγούμενης Παρασκευής επαληθεύτηκα. Ετσι δεν είναι;
H πρόβλεψη είναι δύσκολο πράγμα. Την κάνουν λίγοι. Την διαπίστωση την κάνουν πολλοι. Διότι μετα σεισμόν προφήτες πολλοί....
Ο Παπαδήμος π.χ. όταν ήταν με το Σημίτη της Φούσκας κλπ δεν μπόρεσε να κάνει καμμία πρόβλεψη. Τον δανειστή λοιπόν, τον μη εκλεγμένο, η Βουλη τον έκανε Πρωθυπουργό και μάλιστα αντισυνταγματικά, αφού ειναι εξωκοινοβουλευτικός και η εκλογή έγινε σε 5 μέρες αντί για τρείς που λεει το συνταγμα.
Τα υπνεθυμίζω γιατι οι πολλοί έχουν προβλημα μνήμης κια ξεχνουν εύκολα. Αυτο τους το πρόβλημα πληρώνουμε οι λίγοι, οι έντιμοι, οι ενδιαφερόμενοι για τα πολιτικά τεκτενόμενα, αυτοι που δεν είμαστε δοσίλογοι, δεν ανήκουμε σε μυστικές οργανώσεις και δεν χρωστάμε της Μιχαλούς...
των αποτελεσμάτων προς την
κατεύθυνση αυτή.
Το 2009 η Ελλάδα διαπίστωσε ξαφνικά τα προβλήματά της. Αυτό προφανώς ήταν υποβολιμιαίο εκ των έξω. Η ΕΛΣΤΑΤ θα μπορούσε με μια συμφωνία κυρίων να μην φτάσει τα πράγματα εδώ που έφτασαν. Η επιλογή ανθρώπων στις θέσεις-κλειδιά της Ελληνικής οικονομίας και παραγωγής από τις τάξεις των υπαλλήκων της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ επιτάχυνε τις διαδικασίες μεγέθυνσης του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Η κυβέρνηση ΓΑΠ ενσυνείδητα επιτάχυνε την υπερχρέωση της χώρας, την οδήγησε στο ΔΝΤ και έφερε την Τρόικα στην Ελλάδα.
Το να μείνει κανείς στην Ευρωζώνη ή όχι, έχει να κάνει βασικά με την επίλυση του προβλήματος της ανταγωνιστηκότητας ή μάλλον της διαφοράς ανταγωνιστηκότητας ανάμεσα στα κράτη μέλη. Η “ανάτπυξη” με δανεικά από όσες κυβερνήσεις πέρασαν, η συνεχής αποβιομηχάνηση, η επιμονή της ανακύκλωσης του χρήματος μέσα απο την ανάπτυξη και μεταπώληση υπηρεσιών, η μη δημιουργία υποδομών π.χ. ενός πετροχημικου εργοστασίου αξιώσεων, η ακριβή τιμή της ενέργειας κλπ, η εμμονή στην ασύμμετρη ανάπτυξη της οικονομίας π.χ. μόνο τουρισμός, η άνιση φορολογία, η κακή απονομή της δικαιοσύνης, η συνεχής αλλαγή των Νόμων της Παιδείας, ο αποπροσανατολισμός των ΑΕΙ απο την έρευνα που χρειαζόταν η χώρα, η παντελής έλλειψη έρευνας και ανάπτυξης στις επιχειρήσεις και τις βιοτεχνίες, η μη πλήρης απορρόφηση των ευρωπαικών προγραμμάτων ενίσχυσης της έρευνας και ανάτπυξης, η κακή αντίληψη και νοοτροπία, η επιβραβευση της ανοησίας και η επιβολή της αναξιοκρατίας, τα λάθος πρότυπα, οι λάθος επιλογές της πολιτείας, η μη επενδυτική πολιτική των τραπεζών, είναι παράγοντες που κατέστρεψαν την Ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Ο Οκτώβρης του 2009 ήταν ένα σταυροδρόμι, που η χώρα έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην Ευρωζώνη που και αυτή χρειάζεται αλλαγές π.χ. κοινό Υπουργείο Οικονομικών και κοινό Υπουργείο Ανάτπυξης (όχι μόνο το πρώτο αλλά και τα δύο ταυτόχρονα) με σοβαρά και αξιόλογα στελέχη και στην επιστροφή στη δραχμή. Οταν μιλάω για επιστροφή στη δραχμή θεωρώ απαραίτητη και την ταυτόχρονη έξοδο της χώρας απο την Ευρωπαική Ενωση, διότι η φορολόγηση των εισαγομένων προιόντων είναι η μόνη άμεση λύση στο πρόβλημα έλλειψης ανταγωνιστηκότητας.
Το 2009 υπήρχαν λύσεις ακόμη και για παραμονή στο ευρώ. Δεν εφαρμόστηκε καμμία. Τα μνημόνια εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν μόνο την ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζών και την αποδυνάμωση των εθνικών τραπεζών μέσα απο ευρωμόλογα και διάφορους μηχανισμούς επιβράδυνσης ή μεταφοράς πλούτου απο τον δημόσιο τομέα στις ιδωτικές τράπεζες.
Η μόνη λύση αυτή τη στιγμή είναι η κήρυξη χρεοκοπίας, επαναφορά σε εθνικό νόμισμα και η έξοδος απο την ΕΕ, χωρίς την υπογραφή καμμιάς πλέον δανειακής συνθήκης. Παρότι υπήρξα και είμαι θιαισώτης του ευρώ που προσφέρει σε οργανωμένες κοινωνίες ένα σταθερότερο περιβάλλον ανάπτυξης, η εμπειρία απέδειξε ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει τους μηχανισμούς υποστήριξής του και η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει τη φιλοσοφία της μεταφοράς κρατικού πλούτου σε ιδιωτικές τράπεζες παράλληλα με τη χρεοκοπία της ευρωζώνης. Η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την πολιτική αυτή που είναι εν γνώσει όλων των πολιτικών της Ευρωζώνης. Καποιοι ανθίστανται. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να συμμετέχει σε αυτό το παιγνίδι, γιατί δεν διαθέτει τις άμυνες που χρειάζονται για να σωθεί όταν ο Τιτανικός θα βυθιστεί και θα βυθιστεί. Το Ευρώ κη η ΕΚΤ δεν θα αντέξει.
Με την πάροδο του χρόνου η επιβίωση θα γίνει χειρότερη για το μέσο Ελληνα πολίτη. Η εξαθλίωση θα τον οδηγήσει σε μαζική μετανάστευση ενώ στο τέλος η χρεοκοπία και η έξοδος στη δραχμή ή ένα άλλο νόμισμα θα είναι η ικανή και αναγκαία λύση. Η μόνη διαφορά τότε θα είναι, ότι η χώρα δεν θα διαθέτει τον κρατικό πλούτο που έχει αυτή τη στιγμή ενώ το αγγλικό δίκαιο (που αυτή τη στιγμή η Αγγλία μαγειρεύει τρόπους να το αλλάξει) θα έχει αντικαταστήσει το Ελληνικό στις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας.
ΥΓ.
Για την άνοδο των επιτοκίων των PIIGS, την πτώση του ευρω που είχα προβλέψει σε άρθρο της προηγούμενης Παρασκευής επαληθεύτηκα. Ετσι δεν είναι;
H πρόβλεψη είναι δύσκολο πράγμα. Την κάνουν λίγοι. Την διαπίστωση την κάνουν πολλοι. Διότι μετα σεισμόν προφήτες πολλοί....
Ο Παπαδήμος π.χ. όταν ήταν με το Σημίτη της Φούσκας κλπ δεν μπόρεσε να κάνει καμμία πρόβλεψη. Τον δανειστή λοιπόν, τον μη εκλεγμένο, η Βουλη τον έκανε Πρωθυπουργό και μάλιστα αντισυνταγματικά, αφού ειναι εξωκοινοβουλευτικός και η εκλογή έγινε σε 5 μέρες αντί για τρείς που λεει το συνταγμα.
Τα υπνεθυμίζω γιατι οι πολλοί έχουν προβλημα μνήμης κια ξεχνουν εύκολα. Αυτο τους το πρόβλημα πληρώνουμε οι λίγοι, οι έντιμοι, οι ενδιαφερόμενοι για τα πολιτικά τεκτενόμενα, αυτοι που δεν είμαστε δοσίλογοι, δεν ανήκουμε σε μυστικές οργανώσεις και δεν χρωστάμε της Μιχαλούς...
ksipnistere.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου