Γράφει ο Χάρρυ Κλυνν
Κατάπληκτη η διεθνής κοινότητα αναρωτιέται, γιατί οι έλληνες, αυτός ο
περήφανος και αδούλωτος λαός, δεν έχουν ξεσηκωθεί ακόμα; Τι άλλο
περιμένουν να τους συμβεί; Επιστήμονες σχίζουν τα πτυχία τους και
πολιτικοί παρατηρητές την διορατικότητα τους, ενώ διάσημοι
κοινωνιοβιολόγοι εγκύπτουν στα μικροσκόπια τους μπας και ανακαλύψουν στο
DNA αυτού του λαού κάποιον γραμμένο μαζοχισμό, οπότε έτσι και αλλιώς
κάθε ελπίδα για
εξέγερση είναι μάταιη…
Η χρεοκοπία αυτού του λαού είναι...
πρωτίστως ψυχολογική και το γεγονός αυτό είναι το τραγικότερο απ όλα. Παρά την διαρκώς πολλαπλασιαζόμενη βία και βαρβαρότητα που ασκείται ανελέητα πάνω του, ανά μήνα περίπου, με κάθε νέο εκβιασμό, κάθε νέα «δόση» και με κάθε νέα «σωτηρία» της πατρίδας, δεν κουνιέται απολύτως τίποτα!!! Όχι μόνο φύλο δεν κουνιέται, αλλά ούτε καν ένας χαριτόβρυτος γκέι σε τηλεοπτικό πάνελ! Ούτε καν και αυτοί οι περήφανοι κουκουλοφόροι!
Από τότε που η πραγματική εξουσία έγινε «αντιεξουσία» και ο μυαλοφυγόδικος Γιωργάκης και ο αδίστακτος και ξετσίπωτος πασοκισμός δηλώνουν «αντιεξουσιαστές» (!) λούφαξαν και οι πραγματικοί αντιεξουσιαστές!
Και ενώ επί κυβερνήσεως των ανικάνων του Καραμανλή, οι κουκουλοφόροι έκαναν βόλτες στο Κολωνάκι καθημερινά και σπάγανε τις βιτρίνες στη Σκουφά έτσι για πλάκα, τώρα έχουν εξαφανιστεί από προσώπου πεζοδρομίου και εμφανίζονται μόνο στις μεγάλες διαδηλώσεις ώστε, σε συνεργασία με τα άφθονα χημικά του Παπουτσή, να τρομάξουν τον κόσμο και να τον κλειδαμπαρώσουν στα σπίτια του…
Το φαινόμενο της ψυχολογικής χρεοκοπίας αυτού του λαού παίρνει ακόμα πιο περίεργες διαστάσεις αν αναλογιστούμε, όπως οι πάντες πια παραδέχονται, πως, αν επί κυβερνήσεως της επάρατου δεξιάς «βαρβαρότητας» εφαρμόζονταν έστω και το ένα χιλιοστό από τα σημερινά μέτρα, τότε θα καιγόταν η Ελλάδα!
Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα;
Εφόσον αυτός ο περήφανος και αδούλωτος λαός έχει αρχίσει να πεινάει και να ψάχνει στα σκουπίδια, τότε, τί είναι αυτό που τον βυθίζει στους καναπέδες της μαλακίας;
Φταίει ότι είμαστε ζαλισμένοι από την απίστευτη βία που ασκείται πάνω μας; Από τα απανωτά σοκ και τις καρπαζιές που κάνουν τα αυτιά μας να βουίζουν και παραπατάμε και τρεκλίζουμε και ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει καλά-καλά τί συμβαίνει και από πού μας έρχεται;
Φταίει ότι ο εχθρός είναι αόρατος και δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η σύγχρονη χούντα δεν φοράει πια στρατιωτικά αλλά πολιτικά πηλίκια και ότι οι δηλώσεις στις τηλεοράσεις έχουν αντικαταστήσει τις ερπύστριες των τάνκς;
Φταίει αυτός ο τυχοδιωκτικός πασοκισμός που είναι βαθιά ριζωμένος και μας έχει απονευρώσει παντελώς από κάθε ανθρώπινη αξία γιατί έχει ενσταλάξει στις φλέβες μας το βόλεμα, την αρπαχτή, τον αμοραλισμό και τον άκρατο ατομικισμό;
Φταίει το γεγονός ότι και να θέλουμε να ξεσηκωθούμε δεν πιστεύουμε πια ότι μπορούμε και πως κάθε αντίδραση την θεωρούμε μάταιη;
Φταίει δηλαδή ότι απωλέσαμε την αξιοπρέπεια μας ρε γαμώτο;
Φταίει το γεγονός πως αυτός ο ανάδελφος τόπος δεν διαθέτει μίντια και ενημέρωση με μια τουλάχιστον στοιχειώδη εθνική συνείδηση; Δεν υπάρχουν μόνο δοσίλογοι πολιτικοί αλλά και δοσίλογοι μεγαλο-δημοσιογράφοι και αν οι δημοσιογράφοι είχαν κάποια συνείδηση και οι πολιτικοί αναγκαστικά θα ήταν καλύτεροι.
Κανένας ξένος δημοσιογράφος δεν θα κατηγορούσε τόσο πολύ την πατρίδα του και το λαό του, δεν θα δημιουργούσε τόσο φόβο και ενοχές στο κοινό του προκειμένου αυτό να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τόση απίστευτη βία και παραλογισμό.
Ποτέ οι δημοσιογράφοι στα ευρωπαϊκά μίντια δεν είπαν ότι οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας» τους στο εξωτερικό.
Ποιος ξεχνά ότι αυτή η ίδια η ελληνική δοσίλογη δημοσιογραφία στην εποχή της δήθεν Καραμανλικής «βαρβαρότητας» ξεσήκωνε τον κόσμο να βγει στους δρόμους και τώρα, που ισοπεδώθηκαν τα πάντα, του λέει κάτσε καλά για να πάρεις τη «δόση» σου;
Φταίει τέλος αυτή η κραυγαλέα απουσία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης από την αριστερά; Ότι κατά βάθος η μεγαλύτερη τραγωδία αυτής της χώρας είναι η απουσίας μιας πραγματικής και σύγχρονης αριστεράς;
Πώς να ξεσηκωθεί ο κόσμος χωρίς να υπάρχει ένα όραμα, ένα όνειρο;
Φταίει ότι το σταλινικό ΚΚΕ τρομάζει τον κόσμο αντί να τον ξεσηκώνει, λέγοντας του, έλα τώρα να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό; Τέτοιος πολιτικός κρετινισμός πια; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι λουφάζουν τον κόσμο στα σπίτια του;
Αντί να κάνουν μια εθνική πολιτική, κάτι σαν ένα νέο ΕΑΜ, τώρα βρήκαν την ώρα να καλέσουν τον κόσμο να ανατρέψει τον καπιταλισμό;
Βεβαίως το ΚΚΕ φέρει την κύρια ευθύνη ως η πιο δυνατή και οργανωμένη αριστερά, αλλά δεν φταίει μόνο αυτό.
Άραγε δεν φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ που ενίοτε ερωτοτροπεί με τον αριστερισμό και ο Κουβέλης με τον πασοκισμό;
Ποιος πιστεύει πια, σέβεται, εκτιμά και εμπνέεται από ένα τόσο αναξιόπιστο, φθαρμένο και διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα;
Φταίνε λοιπόν όλα αυτά λοιπόν και άλλα πολλά..
Φυσικά δεν φταίει μόνο «ο Λυράρης αλλά φταίει και τούτος ο λαός που είναι μαραζιάρης».. Για την ακρίβεια θα έλεγα ερωτιάρης.. δηλαδή καψούρης, γιατί ο έρωτας είναι ομορφιά αλλά η καψούρα αρρώστια..
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα λαό που μια ζωή είναι εγκλωβισμένος σε μια οικογενειακή δημοκρατία των αρχηγών γιατί αντί να σκέφτεται, καψουρεύεται τους αρχηγούς του..
Από την δεκαετία του 70 ψηφίζαμε τον Εθνάρχη Καραμανλή γιατί ήταν ομορφάντρας και είχε μεγάλα φρύδια..
Μετά, τον Αντρέα γιατί ήταν πηδηχταράς στα γεράματα.. Δεν μας ένοιαζε ότι ο πασοκισμός πρόδωσε και γκρέμισε κάθε όραμα για αλλαγή και σοσιαλισμό, ότι ο Αντρέας ουσιαστικά καταχρέωσε τη χώρα, θεσμοθέτησε το γνωστό «δωράκι», το βόλεμα και τη λαμογιά, αλλά νιώθαμε και περήφανοι γιατί είχαμε έναν γαμίκουλα πρόεδρο που πηδούσε τη Μιμή(!)
Σήμερα, λόγω κληρονομικού πασοκισμού, είχαμε την ελπίδα ότι και το σπέρμα του Αντρέα, ο γιός του, θα έβγαινε πηδηχταράς σαν τον πατέρα του, αλλά αυτός μας βγήκε εντελώς Τζέφρυ..
Αλλά ακόμα και με αυτόν τον ξενέρωτο και ανέραστο Παπαδήμο, πάλι η ίδια συμπεριφορά. Δεν μας ενδιαφέρει αν διορίστηκε από τους ξένους για να εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά τα μέτρα εναντίον μας, αλλά αν ο Παπαδήμος είναι όντας δυναμικός πρωθυπουργός και μπορεί και επιβάλλεται στους υπουργούς του έτσι ώστε να μας πηδάνε ακόμα πιο σκληρά…
Τόχω ξαναπεί πολλές φορές.
Στο εξής δεν θα λέμε οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, αλλά και οι μαλάκες αντέχουν σαν Έλληνες!
Η εξήγηση είναι απλή και δεν είναι τυχαίο που όλες οι σεξουαλικές μετρήσεις δείχνουν κατακόρυφη πτώση της ελληνικής λίμπιντο..
Δεν υπάρχουν πια εξεγερμένα πουλιά αλλά κουρνιασμένες κότες...
Και δεν ξεσηκωνόμαστε γιατί δυστυχώς δεν έχουμε ανάγκη από το γνήσιο και επαναστατικό σεξ..
Και δεν έχουμε ανάγκη από σεξ γιατί είμαστε καψούρηδες και μας αρέσει που η κυβέρνηση μας και οι ξένοι μας πηδάνε κάθε μέρα..
Αμήν.
kostasxan.blogspot.com
Η χρεοκοπία αυτού του λαού είναι...
πρωτίστως ψυχολογική και το γεγονός αυτό είναι το τραγικότερο απ όλα. Παρά την διαρκώς πολλαπλασιαζόμενη βία και βαρβαρότητα που ασκείται ανελέητα πάνω του, ανά μήνα περίπου, με κάθε νέο εκβιασμό, κάθε νέα «δόση» και με κάθε νέα «σωτηρία» της πατρίδας, δεν κουνιέται απολύτως τίποτα!!! Όχι μόνο φύλο δεν κουνιέται, αλλά ούτε καν ένας χαριτόβρυτος γκέι σε τηλεοπτικό πάνελ! Ούτε καν και αυτοί οι περήφανοι κουκουλοφόροι!
Από τότε που η πραγματική εξουσία έγινε «αντιεξουσία» και ο μυαλοφυγόδικος Γιωργάκης και ο αδίστακτος και ξετσίπωτος πασοκισμός δηλώνουν «αντιεξουσιαστές» (!) λούφαξαν και οι πραγματικοί αντιεξουσιαστές!
Και ενώ επί κυβερνήσεως των ανικάνων του Καραμανλή, οι κουκουλοφόροι έκαναν βόλτες στο Κολωνάκι καθημερινά και σπάγανε τις βιτρίνες στη Σκουφά έτσι για πλάκα, τώρα έχουν εξαφανιστεί από προσώπου πεζοδρομίου και εμφανίζονται μόνο στις μεγάλες διαδηλώσεις ώστε, σε συνεργασία με τα άφθονα χημικά του Παπουτσή, να τρομάξουν τον κόσμο και να τον κλειδαμπαρώσουν στα σπίτια του…
Το φαινόμενο της ψυχολογικής χρεοκοπίας αυτού του λαού παίρνει ακόμα πιο περίεργες διαστάσεις αν αναλογιστούμε, όπως οι πάντες πια παραδέχονται, πως, αν επί κυβερνήσεως της επάρατου δεξιάς «βαρβαρότητας» εφαρμόζονταν έστω και το ένα χιλιοστό από τα σημερινά μέτρα, τότε θα καιγόταν η Ελλάδα!
Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα;
Εφόσον αυτός ο περήφανος και αδούλωτος λαός έχει αρχίσει να πεινάει και να ψάχνει στα σκουπίδια, τότε, τί είναι αυτό που τον βυθίζει στους καναπέδες της μαλακίας;
Φταίει ότι είμαστε ζαλισμένοι από την απίστευτη βία που ασκείται πάνω μας; Από τα απανωτά σοκ και τις καρπαζιές που κάνουν τα αυτιά μας να βουίζουν και παραπατάμε και τρεκλίζουμε και ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει καλά-καλά τί συμβαίνει και από πού μας έρχεται;
Φταίει ότι ο εχθρός είναι αόρατος και δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η σύγχρονη χούντα δεν φοράει πια στρατιωτικά αλλά πολιτικά πηλίκια και ότι οι δηλώσεις στις τηλεοράσεις έχουν αντικαταστήσει τις ερπύστριες των τάνκς;
Φταίει αυτός ο τυχοδιωκτικός πασοκισμός που είναι βαθιά ριζωμένος και μας έχει απονευρώσει παντελώς από κάθε ανθρώπινη αξία γιατί έχει ενσταλάξει στις φλέβες μας το βόλεμα, την αρπαχτή, τον αμοραλισμό και τον άκρατο ατομικισμό;
Φταίει το γεγονός ότι και να θέλουμε να ξεσηκωθούμε δεν πιστεύουμε πια ότι μπορούμε και πως κάθε αντίδραση την θεωρούμε μάταιη;
Φταίει δηλαδή ότι απωλέσαμε την αξιοπρέπεια μας ρε γαμώτο;
Φταίει το γεγονός πως αυτός ο ανάδελφος τόπος δεν διαθέτει μίντια και ενημέρωση με μια τουλάχιστον στοιχειώδη εθνική συνείδηση; Δεν υπάρχουν μόνο δοσίλογοι πολιτικοί αλλά και δοσίλογοι μεγαλο-δημοσιογράφοι και αν οι δημοσιογράφοι είχαν κάποια συνείδηση και οι πολιτικοί αναγκαστικά θα ήταν καλύτεροι.
Κανένας ξένος δημοσιογράφος δεν θα κατηγορούσε τόσο πολύ την πατρίδα του και το λαό του, δεν θα δημιουργούσε τόσο φόβο και ενοχές στο κοινό του προκειμένου αυτό να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τόση απίστευτη βία και παραλογισμό.
Ποτέ οι δημοσιογράφοι στα ευρωπαϊκά μίντια δεν είπαν ότι οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας» τους στο εξωτερικό.
Ποιος ξεχνά ότι αυτή η ίδια η ελληνική δοσίλογη δημοσιογραφία στην εποχή της δήθεν Καραμανλικής «βαρβαρότητας» ξεσήκωνε τον κόσμο να βγει στους δρόμους και τώρα, που ισοπεδώθηκαν τα πάντα, του λέει κάτσε καλά για να πάρεις τη «δόση» σου;
Φταίει τέλος αυτή η κραυγαλέα απουσία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης από την αριστερά; Ότι κατά βάθος η μεγαλύτερη τραγωδία αυτής της χώρας είναι η απουσίας μιας πραγματικής και σύγχρονης αριστεράς;
Πώς να ξεσηκωθεί ο κόσμος χωρίς να υπάρχει ένα όραμα, ένα όνειρο;
Φταίει ότι το σταλινικό ΚΚΕ τρομάζει τον κόσμο αντί να τον ξεσηκώνει, λέγοντας του, έλα τώρα να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό; Τέτοιος πολιτικός κρετινισμός πια; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι λουφάζουν τον κόσμο στα σπίτια του;
Αντί να κάνουν μια εθνική πολιτική, κάτι σαν ένα νέο ΕΑΜ, τώρα βρήκαν την ώρα να καλέσουν τον κόσμο να ανατρέψει τον καπιταλισμό;
Βεβαίως το ΚΚΕ φέρει την κύρια ευθύνη ως η πιο δυνατή και οργανωμένη αριστερά, αλλά δεν φταίει μόνο αυτό.
Άραγε δεν φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ που ενίοτε ερωτοτροπεί με τον αριστερισμό και ο Κουβέλης με τον πασοκισμό;
Ποιος πιστεύει πια, σέβεται, εκτιμά και εμπνέεται από ένα τόσο αναξιόπιστο, φθαρμένο και διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα;
Φταίνε λοιπόν όλα αυτά λοιπόν και άλλα πολλά..
Φυσικά δεν φταίει μόνο «ο Λυράρης αλλά φταίει και τούτος ο λαός που είναι μαραζιάρης».. Για την ακρίβεια θα έλεγα ερωτιάρης.. δηλαδή καψούρης, γιατί ο έρωτας είναι ομορφιά αλλά η καψούρα αρρώστια..
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα λαό που μια ζωή είναι εγκλωβισμένος σε μια οικογενειακή δημοκρατία των αρχηγών γιατί αντί να σκέφτεται, καψουρεύεται τους αρχηγούς του..
Από την δεκαετία του 70 ψηφίζαμε τον Εθνάρχη Καραμανλή γιατί ήταν ομορφάντρας και είχε μεγάλα φρύδια..
Μετά, τον Αντρέα γιατί ήταν πηδηχταράς στα γεράματα.. Δεν μας ένοιαζε ότι ο πασοκισμός πρόδωσε και γκρέμισε κάθε όραμα για αλλαγή και σοσιαλισμό, ότι ο Αντρέας ουσιαστικά καταχρέωσε τη χώρα, θεσμοθέτησε το γνωστό «δωράκι», το βόλεμα και τη λαμογιά, αλλά νιώθαμε και περήφανοι γιατί είχαμε έναν γαμίκουλα πρόεδρο που πηδούσε τη Μιμή(!)
Σήμερα, λόγω κληρονομικού πασοκισμού, είχαμε την ελπίδα ότι και το σπέρμα του Αντρέα, ο γιός του, θα έβγαινε πηδηχταράς σαν τον πατέρα του, αλλά αυτός μας βγήκε εντελώς Τζέφρυ..
Αλλά ακόμα και με αυτόν τον ξενέρωτο και ανέραστο Παπαδήμο, πάλι η ίδια συμπεριφορά. Δεν μας ενδιαφέρει αν διορίστηκε από τους ξένους για να εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά τα μέτρα εναντίον μας, αλλά αν ο Παπαδήμος είναι όντας δυναμικός πρωθυπουργός και μπορεί και επιβάλλεται στους υπουργούς του έτσι ώστε να μας πηδάνε ακόμα πιο σκληρά…
Τόχω ξαναπεί πολλές φορές.
Στο εξής δεν θα λέμε οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, αλλά και οι μαλάκες αντέχουν σαν Έλληνες!
Η εξήγηση είναι απλή και δεν είναι τυχαίο που όλες οι σεξουαλικές μετρήσεις δείχνουν κατακόρυφη πτώση της ελληνικής λίμπιντο..
Δεν υπάρχουν πια εξεγερμένα πουλιά αλλά κουρνιασμένες κότες...
Και δεν ξεσηκωνόμαστε γιατί δυστυχώς δεν έχουμε ανάγκη από το γνήσιο και επαναστατικό σεξ..
Και δεν έχουμε ανάγκη από σεξ γιατί είμαστε καψούρηδες και μας αρέσει που η κυβέρνηση μας και οι ξένοι μας πηδάνε κάθε μέρα..
Αμήν.
kostasxan.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου