Μου λέιπεις...παραπάνω από όσο περίμενα
μου λείπεις και δεν έχω σε ποιον να το πω
μου λέιπεις και έτσι δένομαι με τα αντικείμενα
που ξέρουν, τι φορτίο είναι μόνη μου να σ' αγαπώ...
Μου λέιπεις...παραπάνω από όσο περίμενα
και δεν έχω σε ποιον να το πω...!!!
Γιατί αστέρι μου δεν είσαι πια εδώ Γιατί αστέρι μου νυχτώνει μακριά μου Τα δυο φτερά που μου έχεις δώσει να πετώ Τα κομματιάζει κάθε νύχτα η μοναξιά μου...
Είσαι και τι δεν είσαι, όσο και να προσπαθώ Θα είναι λίγο ότι και αν πω πως είσαι... Είσαι και τι δεν είσαι, όσες λέξεις και να βρώ Δεν θα έχουν ορισμό τι είσαι, τα πάντα είσαι...
Είσαι συνέχεια στο πλευρό μου Είσαι ταξίδι τελικός προορισμός μου Αχ παρελθόν μου και συ παρόν μου... Αδυναμία που λυγίζει το δυνατό εγωισμό μου Είσαι εσύ μόνο εσύ τέλος μου και αρχή...
Ονειρο ήσουνα μα χάθηκες
Ποτέ δε νοιάστηκες πως νοιώθω εγώ
Άδειασαν ξαφνικά τα βράδια μου
Δεν έχω τίποτα να ονειρευτώ.
Τόση μοναξιά δεν αντέχω πια μακριά σου πως να ζώ
θέλω να σε δώ μόνο να σου πω πως για μένα είσαι 'δώ
Δεν έχεις φύγει είναι τόσες εικόνες που σε θυμίζουν
Και στιγμές που το ξέρω πως δεν γυρίζουν.
Σε αγαπώ Άγγελέ μου μια ζωή θα σ' αγαπώ ... και στο ορκίζομαι ποτέ μου ότι δε θα σ' αρνηθώ. Ότι έχω εγώ για 'σένα να μην φύγεις από 'μένα να μην φύγεις από μένα πάντοτε να μ' αγαπάς.
Η ζωή που χάνω φταίει που μπροστά μου καταρρέει ό, τι νέο πάω να ονειρευτώ αυτό μου φταίει που δεν ήμασταν γενναίοι και αυτό που μας συνδέει το εγκαταλείψαμε κι οι δυο αυτό μου φταίει..
Ε! όταν το ανοίξεις θα 'χεις αναφορές
Και ό,τι σου 'στειλα να ξέρεις άλλες χίλιες φορές
Δεν αντέχω, δεν αντέχω
Όταν απαντήσεις θέλω να το σκεφτείς
Σε μένα που αγάπησες τι πρέπει να πεις
Που δε σ' έχω, που δε σ' έχω
Άσε με να ζήσω, δε ζητάω πολλά
Δίπλα σου να είμαι για να νοιώθω καλά
Τι ζητάω; Τι ζητάω;
Μια στιγμή στο χρόνο έλα, γίνε το φως
Στο 'χω ξαναπεί εγώ: κανείς, κανενός
Πως δεν είναι, πως δεν είναι!
Έλα!
Δίνοντας λύσεις στα μεγάλα μας προβλήματα Μα για φαντάσου όλα τα ρούχα μου Να λείπουν απ' τα σχοινιά σου... Μα για φαντάσου.. Διπλό κρεβάτι που 'χει μόνο τη μεριά σου...
Δώδεκα και ένα να'μασταν απόψε αγκαλιά τέτοιες νύχτες πάντα σου'λεγα εγώ χρόνια πολλά δώδεκα και ένα τόσο αργά Δώδεκα και ένα να'χα των χειλιών σου την αφή του ζεστού κορμιού σου να'νιωθα ξανά την επαφή δώδεκα και ένα μια στιγμή...
Γιατί ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις γνώμη γιατί ποτέ δεν θα τελειώσουμε εμείς Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για μια συγγνώμη καρδιά μου όπου να σαι αυτό να θυμάσαι απ την αγάπη δεν έχασε κανείς.
Καλύτερα στον κόσμο μου στην τρέλα τη δική μου Και ότι με κάνει ελεύθερο ας γίνει φυλακή μου Καλύτερα στον κόσμο μου, απόφαση δική μου Κι ας είναι η σωτήρια μου, η καταστροφή μου.
ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΑΕΤΟ ΑΥΤΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ...
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΠΑΣΕΙΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΑΗΤΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ...
ΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΝΕΤΑΙ..
ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΑΕΤΟ ΑΥΤΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ...
ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ...
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΝΑ ΑΦΗΝΕΤΑΙ...
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΧΩΜΑ ΝΑ ΠΑΤΑΕΙ...
Πάρα πολύ η καρδούλα μου κρυώνει Πάρα πολύ κι η αιτία είσαι εσύ Φιλί φιλί ένα όνειρο τελειώνει Κι αν με ρωτήσεις αν ματώνει η πληγή...
Ναρκοπέδιο η ζωή μου, ψυχή μου Και πάνω που είχα αρχίσει τον ήλιο να φτάνω Σε χάνω, και πέφτω και πάλι στη γη Ναρκοπέδιο η ζωή μου, ψυχή μου Και αν σταματήσω φτερά να κουνάω Πονάω, κι αντίστροφα μετράω...
ΕΙΣΑΙ ΛΑΘΟΣ ΕΙΣΑΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΑΒΑΘΟΣ ΜΑ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΔΕ Σ´ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΛΑΘΟΣ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ
Τι να λέμε... τα 'χω πάρει, που ένα κόκκινο φεγγάρι Με φορτώνει τόση θλίψη, και δεν έχω καταλήξει Σ' αγαπάω κι άλλαξα, η διαλέγοντας εσένα Να πεθαίνω διάλεξα...
Μόνο μαζί μπορώ να ονειρεύομαι Να σε παιδεύω με αγάπη να παιδεύομαι Μέσα απ' τα μάτια σου το κόσμο αλλιώς να βλέπω Ζωή δεν έχω εγώ ζωή μου αν δεν σε έχω...
Ούτε μία πρόφαση δε βρήκες να δεις αν ζω ή αν πεθαίνω ούτε ένα μήνυμα δεν ήρθε κι εγώ στη κόλαση πηγαίνω μόνος μου είμαι τώρα κι η ζωή μου ανηφόρα ομίχλη συννεφιά μες στη καρδιά μου μόνος μου υποφέρω που σε θέλω μα δεν σε έχω πήρανε φωτιά τα όνειρά μου